می گویند یک لئوپارد هرگز خال ها و لکه های روی پوست خود را تغییر نمی دهد. بسیار خوب، با پوستی بسیار زیبا، منحصر به فرد و مسحورکننده، امری کاملا عادی است که وی نخواهد تغییری در شکل و شمایل و علائم روی بدن خود ایجاد کند و مطمئن هم نیستم که سایر گربه سانان هم بخواهند طرح های زیبای روی بدن خود -که در بسیاری از موارد به مثابه گل های رز است- را تغییر دهند.

بیایید با الهام از یکی از داستانهای دل انگیز رودیارد کیپلینگ در کتاب Just So Stories  توضیح دهیم که چگونه پلنگ ها که چه در داستانها و چه در واقعیت چگونه شکل های جالب روی بدن خود را به دست آورده اند.

“سپس مرد اتیوپیایی پنج انگشت خود را به هم نزدیک کرد (هنوز مقدار زیادی رنگ سیاه روی پوست جدید لئوپارد باقی مانده بود) و آنها را روی بدون لئوپارد فشار داد، و هر جا که پنج انگشت به بدن لئوپارد برخورد کردند، پنج علامت کوچک نزدیک به هم از خود به جا گذاشتند …

اتیوپیایی گفت: “حالا تو زیبایی!” می توانی روی زمین دراز بکشی و شبیه یک توده سنگریزه به نظر برسی. می توانی روی صخره ها دراز بکشی و شبیه یک تکه سنگ بنظر برسی. می توانی روی یک شاخه دراز بکشی و شبیه پرتوهای نور خورشیدی باشی که از میان برگ ها عبور می کند … ” –رودیارد کیپلینگ

خال در جانورشناسی

خال در جانورشناسی به الگوهایی بر روی خز یا پوست گفته می‌شود که اغلب شکلی همچون گل رز بر بدن جانور تشکیل می‌دهند. بسیاری از اعضای خانواده گربه‌سانان دارای چنین الگوهایی بر پوست خود هستند و از آن برای استتار به منظور دفاع یا شکار بهره می‌گیرند (دانشنامه ویکیپدیا).

بررسی علمی

اما چرا لئوپاردها دارای خال ها و لکه هایی مانند گل رز بر روی بدن خود هستند اما علائم روی بدن ببرها راه راه و مانند نوار است؟ رودیارد کیپلینگ پیشنهاد کرد که این امر به این دلیل است که لئوپاردها به محیطی “پر از درخت و بوته با سایه های کوتاه، تاریک و روشن و تکه تکه” نقل مکان کرده اند، اما آیا این روایت از لحاظ علمی نیز به حقیقت نزدیک است؟

در داستان کیپلینگ، یک شکارچی لکه هایی را روی بدن پلنگ نقاشی می کند تا به آن کمک کند تا در “سایه های تیز و تکه تکه” ترکیب شود. (توضیح زیر عکس)

بدن پلنگ های leopad پوشیده از خال‌های گرد و توخالی شبیه به گل رز است.

بیش از یک قرن پس از اینکه رودیارد کیپلینگ توضیحات خود را در Just So Stories ارائه کرد، دانشمندان در تحقیقی نشان دادند که چگونه این علائم روی پوست لئوپاردها بوجود آمده است؟

محققان دانشگاه بریستول می گویند علائم تیره , و روشن و گاه شبیه گل رز روی بدن حیوانات و گربه های وحشی در واقع واکنشی تکاملی به شرایط طبیعی زیستگاهی است که هر گونه در آن زندگی می کنند. نوع پوشش گیاهی، شرایط طبیعی و ناهمواری های زمین، زمان شکار (روز یا شب)، آب و هوا و … همه و همه در پوشش این حیوانات موثر است.

معمولا گربه هایی که با استفاده از روشنایی روز در زمین باز و صخره ای شکار می کنند تمایل دارند پوشش های تک رنگ داشته باشند، در حالی که گربه هایی که از شاخه های درختان جنگل های بارانی برای شکار بهره می برند، معمولاً از دارای پوست خزدار خال خالی (تاریک و روشن) هستند.

در هر زیستگاه، نقطه ها و علائم روی بدن گربه، سبب بهبود قابلیت استتار آن می شود و آن را به یک شکارچی موثر تبدیل می کند.

برای گربه های کوچکتر، بدن خزدار رنگی می تواند به آنها کمک کند از گوشتخواران بزرگتر پنهان شوند و سبب بهبود کیفیت شکار در آن ها نیز می شود.

ویل آلن، بوم شناس رفتاری، الگوهای پوشش 35 گونه گربه وحشی را مورد مطالعه قرار داده و جزئیات زیستگاه و شیوه ها و زمان رفتن آن ها به شکار را گردآوری کرده است.

براساس نتایج حاصل از بررسی وی گربه هایی با علائم پیچیده و نامنظم، مانند لئوپارد خالدار، معمولاً در جنگل های متراکم و تاریک یافت می شوند و شب ها شکار می کنند.

همانگونه که در ابتدای این نوشته بیان کردیم که در داستان کیپلینگ در سال 1902، یک شکارچی اتیوپیایی نقاطی را روی بدن پلنگ نقاشی می کند تا به آن کمک کند تا با “سایه های تاریک و روشن و تکه تکه” درآمیزد و به راحتی از چشم طعمه های خود پنهان شود.

جدا از خیالپردازی نقاشی، کیپلینگ کاملاً درست گفته است: ” پلنگ لئوپارد خال ها و علائم روی بدن خود را از تکامل در زیستگاه های جنگلی بدست آورد، جایی که از درختان و تاریکی شب -برای شکار- استفاده می کرد. “